Ολόκληρη η Ελληνική φύση είναι μεγαλειώδης και απαράμιλλα σμιλεμένη από χέρι Θεϊκό.
Κάθε στροφή σε τούτο το «αλωνάκι» είναι και μια αποκάλυψη...!
Από την εποχή του Ελληνικού Διαφωτισμού, δηλαδή, από τον 15ο μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, πολλοί ξένοι περιηγητές που έφτασαν εδώ για να δουν με τα μάτια τους εκείνα που άκουγαν, τι είναι εκείνη η Πατρίδα που ενώ είναι σκλαβωμένη παράγει πολιτισμό, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που ενώ τους στερούν την ελευθερία τους και ζουν στο ζυγό, διδάσκουν τον κόσμο να ζει ελεύθερα και με όποιον τρόπο μπορούν, κοινοποιούν πρωτόκολλα αξιών…
Γιατί μιλάμε για χρόνια σκοτεινά, που ο Ελληνισμός σωνόταν μέσα από την Ορθοδοξία που έφερε μέσα του. Τα χρόνια εκείνα που δεν είχαν ούτε ένα κομμάτι χαρτί να γράψουν, να σημειώσουν κάτι, η πίστη τους η ίδια, γινόταν παράδοση και τρόπος ζωής.
Ήρθαν λοιπόν για να διαπιστώσουν πράγματα...
Και είδαν τελικώς, τι μέλι κρύβει μέσα του το… αγκάθι.
Ενθουσιάστηκαν σε σημείο έκστασης. Δεν ήξεραν που να πρωτοεστιάσουν. Ότι έβλεπαν μπροστά τους, το αποτύπωναν, το ζωγράφιζαν, το έκαναν σκίτσο, γκραβούρα και χιλιάδες τέτοιες ταξίδεψαν στα πέρατα της γης.
Και τότε, κοντά στις εικόνες που γνώριζε ο έξω κόσμος, άρχισε να γνωρίζει και την ψυχή του Έλληνα, κατά τα προεπαναστατικά και όχι μόνο χρόνια. Και άρχισαν να καταλαβαίνουν πως, μπορεί να επιδρά στις ψυχές αυτό το περιβάλλον και πόσο ευεργετικό είναι για το παρόν και το μέλλον του.
Ένας εξαίρετος φυσικός κόσμος, με αλπικά, ορεινά και ημιορεινά τοπία, με απίστευτα ακρογιάλια τόσο στη χερσαία όσο και στη νησιωτική χώρα, με πλήθος Αρχαιοτήτων, μνημείων, αλλά και με εξαιρετικά ισχυρή παράδοση και λαογραφία.
Με δυό λόγια, απρόσμενα, ο κάθε περιηγητής εκείνης της εποχής, ήρθε ενώπιος ενωπίω με την πολιτισμική κοιτίδα της ανθρωπότητας. Και αυτό ακριβώς περιέγραψε.
Η Ελληνική φύση που πολύ τακτικά προβάλλουμε και περιγράφουμε εδώ στο Hellas Week, δεν αποτελεί εμμονή, αλλά πρέπει κάπου κάπου να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Δεν πρέπει να προσφέρεται λοιπόν μόνο για τουριστική εκμετάλλευση, -αν και δυστυχώς έτσι αποκλειστικά αξιοποιείται ή και εκποιείται…- γιατί πρωτίστως, είναι ένα εφαλτήριο εσωτερικών δυνάμεων που ενεργοποιούνται όλο και περισσότερο, όσο ερχόμαστε σε επαφή μαζί της.
Βλέπετε, οι κτηνώδεις τσιμεντουπόλεις με την τραγική αστυφιλία που ερημώνει την ύπαιθρο, περιορίζουν σημαντικά την επαφή μας με τη φύση, στενεύοντας δραματικά τους ορίζοντες. Ξεφυλλίζουμε σελίδες εντύπων ή ηλεκτρονικών μέσων σε μια διαδικασία αυξανόμενης αποξένωσης και απομονωτισμού. Κι είναι πραγματικά μίζερη αυτή η συνθήκη, που όποιος καταλαβαίνει, νιώθει τι γράφω, θα πρέπει ταυτόχρονα και να ενεργοποιηθεί…
Σκεφτείτε πόσο όμορφα αισθάνεστε μόλις βρεθείτε σε έναν τόπο με μια σταλιά πράσινο. Ακόμα και οι ψευτοπράσινες γειτονιές του αστικού ιστού, λειτουργούν ευεργετικά στις ψυχές μας.
Ακόμα κι αυτές…
Για την ώρα και σαν μια μικρή «σπίθα» στις συνειδήσεις και τις διαθέσεις σας, δείτε ένα ακόμα διαμάντι, που υπάρχει και επιμένει, σχεδόν αθέατο απ’ τους πολλούς…
Η Λίμνη Βηρός –αυτό είναι το επίσημο όνομά της- βρίσκεται στο 30ο χλμ. της Εθνικής οδού Ιωαννίνων – Άρτας. Ή να το πω και διαφορετικά, σε αντίθετη κατεύθυνση, είναι λίγο μετά το Χάνι του Τερόβου οδηγώντας από Άρτα προς Ιωάννινα. Επίσης να σας πω ότι βρίσκεται σε υψόμετρο 296 μέτρων και επικοινωνεί υπογείως με τον Λούρο, ο οποίος εκβάλει στον Αμβρακικό.
Βηρός σημαίνει ρουφήχτρα ή τα βαθιά νερά. Ίσως αυτό εξηγεί το πως δημιουργήθηκε η λίμνη η οποία είναι κρυμμένη μέσα σε ένα κατάφυτο τοπίο με δεκάδες δέντρα να την περιβάλλουν.
Όποια εποχή κι αν την επισκεφτείς, ο συνδυασμός των χρωμάτων, μαζί με τα κρυστάλλινα νερά της σε γαληνεύουν, σε ηρεμούν…
Δείτε το Βίντεο
Γιώργος Βεργιάννης
